Als ouders een chronisch ziek kind of een kind met een beperking krijgen, hebben ze ineens te maken met een verlieservaring. Het kind is ‘anders’ dan de rest van het gezin en zijn leeftijdgenoten.

Verlieservaringen stapelen zich op naarmate de diagnose en de gevolgen duidelijker worden. Het ontdekken van de beperkingen van het kind, de speciale opvang en het moment waarop een kind niet meer thuis kan wonen zijn daarvan voorbeelden.

Elke ouder gaat op zijn eigen manier om met het verlies. Dit gaat gepaard met emoties, zoals verdriet, schuldgevoel, boosheid en angst. Veel ouders gaan in de ‘overlevingsmodus’.

 

Ouders van een kind met intensieve zorg moeten voortdurend op zoek naar balans op verschillende gebieden:

• bezig met verlies - bezig met herstel
• zorgouder – partner
• zieke kind – broertjes en zusjes
• zoektocht in hulpverlenersland – inzetten hulpverleners

 

De balans tussen draaglast en draagkracht is elke dag in beweging en dat vraagt veel van ouders. Dit vermogen om te balanceren staat voortdurend onder druk.

Mijn rol in de begeleiding kan bestaan uit het meedenken hoe ouders de draaglast kunnen verlichten en de draagkracht kunnen vergroten. Thema’s zoals met elkaar in gesprek blijven en elkaar de ruimte geven en steunen kom ik veel tegen.

Ook kan ik ouders tips en adviezen aanreiken om hun kind(eren) zelf te ondersteunen. Zo hebben ouders een voorbeeldrol in het omgaan met moeilijke situaties en daarbij ook het laten zien van emoties.